Tam kalbime nişan alıyordu sözlerini
Sanki birşeyler duymak görmek istemez gibiydi hali
Anlamıyorum demeleri çok anlamsız gelirdi
Ta ki gülümsediğini hissedene kadar
Vazgeçemediğim biri olup çıkmıştı benim için
Bende sadece bunu anlayamıyordum
Kafamda kuruyordum son 24 saati sürekli
Şuan şu yolda şu köşeden dönmüştür
Evinde oturmuş hayatı izliyordur
Veya bir çocukla çocuk oluyordur farketmeden
Saçma sapan birçok düşüncem olup çıkıyordu sana dair
Ve o sürekli beni anlamadığından bahsediyordu
Kıskanıyordum onu birilerinden ben bile kim olduğunu bilmeden
Gölgesine değer de bir gölge diye
Sürekli diken üstünde hayalini kuruyordum karşılaşma ihtimalimizin
Ve uyutmuyordu beni hayali
Gece bir karanlıkta cesaret alıp 'seviyorum' diyordum
Sonra susmak istedikçe gülüşünden cesaret alıyor
Terk ediyordum içimdeki yanlız kenti
Anlamıyordu beni
Tüm şikayeti buydu benden yana ve o sadece
'anlamıyorum' diyordu
İyi de senin anlayamadığını ben anlatmaya kalksam
Kelimeler eksik kalır her seferinde
Cümlem devrilir dört bir yana
Sen en iyisi tek bir kelimemle yetin ve anla beni
Diyeceğim şudur ki
'GİTME!'